افسردگی چیست؟ + نشانه های افسردگی

اندوه و ناراحتی، صرفاً با افسردگی یکسان نیست. افسردگی اصطلاحی است که اغلب برای توصیف احساسی به کار می‌رود که پس از یک هفته ناجور در محل کار، یا زمانی که کسی در حال جدایی باشد احساس می‌شود. افسردگی بالینی که به عنوان اختلال افسردگی ماژور نیز شناخته می‌شود، چیزی بیشتر از یک احساس اندوه ساده است. نشانه های افسردگی، با غمگینی عمومی که همه مردم گاهی آن را تجربه می‌کنند متفاوت است.

اگر مشکوک هستید که خود یا یکی از عزیزانتان به افسردگی مبتلا شده اید، با ما در این مقاله از نجوافکت همراه باشید تا علائم افسردگی و روش‌های درمانی را بررسی کنیم.

افسردگی چیست؟

افسردگی یک اختلال خلقی است که باعث احساس غم و اندوه مداوم و از دست دادن علاقه به چیزها و فعالیت‌هایی می‌شود که زمانی از آنها لذت می‌بردید. به علاوه امکان دارد باعث ایجاد مشکل در تفکر، تمرکز، حافظه، اشتها و کیفیت خواب شود.

طبیعی است که در موقعیت‌های دشوار زندگی، مانند از دست دادن شغل یا طلاق، احساس غمگینی یا اندوه داشته باشید. اما افسردگی از این جهت متفاوت است که عملاً هر روز و به مدت حداقل دو هفته ادامه می‌یابد و غیر از غم و اندوه، علائم دیگری نیز به همراه دارد.

انواع مختلفی از اختلالات افسردگی وجود دارد. افسردگی بالینی یا اختلال افسردگی ماژور، اغلب فقط «افسردگی» نامیده می‌شود که شدیدترین نوع افسردگی است.

افسردگی بدون درمان، بدتر و طولانی تر خواهد شد. در موارد شدید، می‌تواند منجر به خودزنی (Self-Harm) یا خودکشی شود. اما خبر خوب اینجاست که روش‌های درمانی می‌توانند در بهبود علائم بسیار موثر باشند.

انواع افسردگی چیست؟

کتابچه راهنمای آماری تشخیصی اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا، ویرایش پنجم (DSM-5) اختلالات افسردگی را به شرح زیر طبقه بندی می‌کند:

• افسردگی بالینی (اختلال افسردگی ماژور): اختلال افسردگی ماژور به این معناست که در اکثر روزها و به مدت حداقل دو هفته احساس غمگینی، کم ارزشی و بی انگیزگی داشته اید. در عین حال علائم دیگری مانند مشکلات خواب، از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها یا تغییر در اشتها نیز رایج هستند. این نوع افسردگی، شدیدترین و شایع‌ترین شکل افسردگی محسوب می‌شود.
• افسردگی مداوم (PDD): اختلال افسردگی مداوم، افسردگی خفیف یا متوسط که حداقل دو سال طول می‌کشد. شدت نشانه های افسردگی مداوم، کمتر از اختلال افسردگی ماژور است.
• ناهنجاری بی نظمی خلقی (DMDD): DMDD باعث تحریک پذیری مزمن، شدید و پرخاشگری مکرر در کودکان می‌شود. علائم معمولا در سن 10 سالگی بروز می‌کنند.
• سندرم پیش از قاعدگی (PMDD): PMDD، علائم افسردگی در سندرم پیش از قاعدگی (PMS) شامل مشکلات خلقی، مانند تحریک پذیری شدید، اضطراب یا افسردگی هستند. این علائم در عرض چند روز پس از شروع قاعدگی بهبود می‌یابند، اما می‌توانند آنقدر شدید باشند که زندگی فرد را مختل کنند.
• افسردگی به دلیل یک بیماری دیگر: بسیاری از بیماری‌های فیزیکی نیز می‌توانند تغییراتی را در بدن ایجاد کنند که باعث افسردگی می‌شود. مثلاً کم کاری تیروئید، بیماری قلبی، بیماری پارکینسون و سرطان اغلب در بیماران علائم افسردگی نیز ایجاد می‌کنند. اگر بتوانید بیماری زمینه ای را درمان کنید، افسردگی نیز معمولاً بهبود می‌یابد.

علائم افسردگی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

افسردگی می‌تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد – از جمله کودکان و بزرگسالان. زنان و افرادی که مؤنث متولد شده اند، بیشتر از مردان و افرادی که مذکر متولد شده اند، در معرض افسردگی خواهند بود.

نشانه های افسردگی چقدر شایع هستند؟

افسردگی یک اختلال شایع است. محققان تخمین می‌زنند که هرساله تقریباً 7 درصد از بزرگسالان در جامعه، گرفتار افسردگی می‌شوند. در کل بیش از 16 درصد از بزرگسالان – که می‌شود حدود 1 نفر از هر 6 نفر – در مقطعی از زندگی خود نشانه های افسردگی را تجربه می‌کنند. با این حال، محققان بر این باورند که این تخمین‌ها کمتر از آمار واقعی هستند چون بسیاری از افراد برای درمان علائم افسردگی خود، به دنبال کمک و درمان حرفه ای نیستند و بنابراین، ابتلای آنها به افسردگی نیز تشخیص داده نمی‌شود.

علائم افسردگی کدامند‌‎؟

نشانه های افسردگی بسته به نوع آن می‌تواند متفاوت و از خفیف تا شدید متغیر باشد. به طور کلی علائم افسردگی عبارتند از:

• احساس غم و اندوه، ناامیدی یا نگرانی و اضطراب. کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی ممکن است بیشتر پرخاشگر و تحریک پذیر باشند تا غمگین؛
• از چیزهایی که قبلا باعث شادی شما می‌شده اند دیگر لذتی نمی‌برید؛
• به راحتی عصبانی یا ناامید می‌شوید؛
• اشتهای زیاد یا بی اشتهایی، که ممکن است منجر به افزایش وزن یا کاهش وزن شود؛
• مشکل در خواب (بی خوابی) یا خواب زیاد (پرخوابی)؛
• داشتن انرژی کم یا خستگی مداوم؛
• دشواری در تمرکز، تصمیم گیری یا به خاطر سپردن چیزها؛
• تجربه مشکلات جسمانی مانند سردرد، معده درد یا اختلال عملکرد جنسی؛
• داشتن افکار خودزنی یا خودکشی.

چه چیزی باعث افسردگی می‌شود؟

محققان علت دقیق افسردگی را نمی‌دانند. اما حدس و گمان بر این است که عوامل متعددی در توسعه آن نقش دارند؛ از جمله:

اختلال در ترکیبات شیمیایی مغز: عدم تعادل در انتقال دهنده‌های عصبی، از جمله سروتونین و دوپامین، به ایجاد افسردگی دامن می‌زند.

ژنتیک: اگر یکی از بستگان درجه یک (والدین بیولوژیکی یا خواهر و برادر) سابقه افسردگی داشته باشد، احتمال ابتلای شما به این بیماری سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی خواهد بود. با این حال، حتی بدون سابقه خانوادگی نیز امکان ابتلا به افسردگی وجود دارد.

رویدادهای استرس زا در زندگی: تجارب دشواری مانند مرگ یکی از عزیزان، ضربه روحی، طلاق، انزوا و عدم حمایت.

شرایط پزشکی: درد مزمن و شرایط مزمن مانند دیابت می‌تواند منجر به افسردگی شود.

دارو: یکی از عوارض بسیاری از داروها، تجربه علائم افسردگی است. مصرف مواد مخدر و الکل نیز می‌تواند باعث بروز افسردگی یا بدتر شدن آن شود.

افسردگی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

جامعه علمی و درمانگران اختلالات روانی، افسردگی را بر اساس درک کامل علائم، سابقه پزشکی و سابقه سلامت روان شما تشخیص می‌دهند. آنها ممکن است بر اساس زمینه علائم، ابتلا به نوع خاصی از افسردگی را تشخیص دهند؛ مانند اختلال افسردگی فصلی یا افسردگی پس از زایمان.

معمولاً تشخیص افسردگی، برای کسانی داده می‌شود که حداقل پنج علامت افسردگی را تقریباً در تمام طول روز، و حداقل به مدت دو هفته احساس کرده باشند. افزون بر آن، امکان دارد روانپزشک برای تشخیص صحیح و بررسی اینکه آیا شرایط خاصی دارید که باعث بروز نشانه های افسردگی در شما می‌شود، آزمایش خون نیز برای شما تجویز نماید.

علائم افسردگی چگونه درمان می‌شود؟

افسردگی یکی از قابل درمان ترین اختلالات در عرصه سلامت روان است. تقریباً 80 – 90 درصد از افراد مبتلا به افسردگی که به دنبال درمان می‌روند، در نهایت به خوبی به درمان پاسخ می‌دهند.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:

• روان درمانی: روان درمانی (گفتار درمانی) شامل صحبت با یک متخصص سلامت روان خواهد بود. درمانگر به شما کمک می‌کند تا احساسات، افکار و رفتارهای ناسالم را شناسایی کنید و آنها تغییر دهید. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد و رویکرد درمان شناختی رفتاری (CBT) رایج ترین آنهاست. گاهی اوقات، درمان مختصر تنها چیزی است که نیاز دارید. برخی افراد دیگر درمان را برای چندین ماه یا چندین سال ادامه می‌دهند.
• دارودرمانی: داروهای تجویزی که به نام داروهای ضد افسردگی نیز شناخته می‌شوند، می‌توانند ترکیبات شیمیایی مغز که باعث افسردگی می‌شوند را تغییر دهند و به بهبود وضعیت فرد کمک کنند. انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد، و ممکن است زمان ببرد تا بفهمید کدامیک برای شما بهترین گزینه است. برخی از داروهای ضد افسردگی دارای عوارض جانبی هستند که اغلب با گذشت زمان بهبود می‌یابند. اگر دارودرمانی فایده نداشت، با درمانگر خود مشورت و صحبت کنید. امکان دارد یک داروی متفاوت برای شما بهتر عمل کند.
• طب مکمل: شامل درمان‌هایی است که شاید همراه با رویکردهای درمانی مرسوم، توصیه شود. افراد مبتلا به افسردگی خفیف یا علائم مداوم می‌توانند با درمان‌هایی مانند طب سوزنی، ماساژ، هیپنوتیزم و بیوفیدبک، گام مفیدی در راستای بهبود سلامتی خود بردارند.
• درمان تحریک مغزی: درمان با تحریک مغز می‌تواند به افرادی که افسردگی شدید یا افسردگی همراه با روان پریشی (سایکوز) دارند کمک کند. انواع درمان تحریک مغز عبارتند از: الکتروشوک درمانی (ECT)، تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) و تحریک عصب واگ (VNS).

کارهایی نیز وجود دارد که می‌توانید برای کمک به بهبود علائم افسردگی در خانه انجام دهید، از جمله:

• ورزش منظم؛
• خواب با کیفیت (نه خیلی کم و نه زیاد)؛
• استفاده از یک رژیم غذایی سالم؛
• پرهیز از الکل (خود مصرف الکل افسرده کننده است)؛
• گذراندن وقت با حیوانات خانگی و افرادی که به آنها اهمیت می‌دهید.

آیا می‌توانم از افسردگی جلوگیری کنم؟

همیشه نمی‌توانید از ابتلا به افسردگی پیشگیری کنید، اما می‌توانید با موارد زیر به کاهش خطر تشدید آن و زمینه سازی ابتلا به سایر اختلالات روانی کمک کنید:

• ایجاد یک برنامه خواب سالم؛
• مدیریت استرس با مکانیسم‌های مقابله ای سالم؛
• انجام منظم فعالیت‌های خودمراقبتی مانند ورزش، مدیتیشن و یوگا.

اگر قبلاً افسردگی داشته اید، ممکن است احتمال بیشتری برای تجربه مجدد آن وجود داشته باشد. اگر علائم افسردگی دارید، در اسرع وقت کمک بگیرید.

آینده افسردگی درمان نشده چگونه خواهد بود؟

آینده افسردگی بسته به عوامل خاصی متفاوت خواهد بود، از جمله:

• شدت و نوع آن؛
• موقت یا طولانی مدت بودن این اختلال؛
• درمان شدن یا نشدن و وضعیت پاسخگویی به درمان.

اگر بیماری‌های همزمان دارید (مانند سایر اختلالات خلقی، شرایط پزشکی یا اختلال مصرف مواد)، بایستی در کنار درمان افسردگی به فکر درمان سایر اختلالات خود نیز باشید تا نتیجه مناسبی از رویکردهای درمانی خود بگیرید.

با تشخیص و درمان مناسب، اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به افسردگی زندگی سالم و رضایت بخشی خواهند داشت. با این حال، افسردگی ممکن است پس از درمان دوباره بازگردد، بنابراین مهم است که به محض شروع مجدد علائم، به دنبال کمک پزشکی باشید.

بدون درمان، افسردگی می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• تشدید وضعیت افسردگی؛
• افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های دیگر مانند زوال عقل؛
• بدتر شدن شرایط سلامت موجود، مانند دیابت یا درد مزمن؛
• و در بدترین موارد، خودزنی و مرگ.

سخن آخر

در درجه اول بایستی این را بدانید که خودتشخیصی، کار اشتباهی است. وجود هریک از علائم یاد شده، لزوماً به این معنی نیست که حتماً مبتلا به افسردگی باشید. تنها با مراجعه به یک پزشک یا درمانگر حرفه ای می‌توانید ابتلا به افسردگی خود را تشخیص بدهید.

اگر علائم افسردگی دارید، به یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا متخصص سلامت روان مراجعه کنید. روان درمانگران متخصص، می‌توانند اختنلال را دقیقاً تشخیص بدهند و گزینه‌های درمانی متناسب با وضعیت شما را پیشنهاد کنند.

اگر درمان افسردگی را شروع کرده اید و جواب نمی‌دهد یا عوارض جانبی ناخوشایندی دارید، با درمانگر خود صحبت کنید. شاید لازم باشد تا یک برنامه درمانی متفاوت را توصیه کنند.

افسردگی یک بیماری شایع است که سالانه میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هر کسی ممکن است افسردگی را تجربه کند – حتی اگر ظاهراً دلیلی برای آن وجود نداشته باشد. خبر خوب این است که افسردگی قابل درمان خواهد بود. اگر علائم افسردگی دارید، هر چه زودتر کمک بگیرید. با اقدام جدی برای درمان، احساس بهتری خواهید داشت.

سؤالات متداول

مطالب مرتبط:

بهترین کشورها برای سفر در تابستان، ۱۰ کشور جذاب و پرطرفدار تابستانی آناتیدافوبیا چیست؟ | علائم و روش های درمان ترس از اردک و غاز راه های جلوگیری از سرماخوردگی | چگونه از سرماخوردگی پیشگیری کنیم؟ بهترین دمنوش برای سرماخوردگی چیست؟